بزرگداشت روز جهانی دوچرخه برای کار

انجمن دوچرخه سواری آشتی نخستین انجمنی بود که طی سه سال گذشته از پروژه ترویجی دوچرخه برای کار حمایت جدی کرد و آن را برای ترویج همگانی اعلام نمود.

روز جهانی دوچرخه برای کار یا به اصطلاح مفف شده انگلیسی (BIKE TO WORK (BTW روزیست که توسط فعالان زیست محیطی و فرهنگ دوچرخه سواری در ۱۷ می میلادی برابر با ۲۷ اردیبهشت ۹۸ جهت کاهش “آلاینده های ناشی از اتومبیلها ، ترافیک ، کم تحرکی جسمی و تامین سلامت جامعه ” با دوچرخه از منزل تا محل کار خود بهره ور خواهند شد.
توتو سوجیتو، فعال محیط زیست و اهل کشور اندونزی است. او در جاکارتا زندگی می‌کند؛ پایتخت اندونزی، شهری با یازده میلیون جمعیت که به خاطر ترافیک و مشکلات حمل و نقل شهری، شناخته شده است.

بنيانگذار پروژه ترویجی دوچرخه برای کار چه کسی بود؟
سوجیتو از معدود کسانی بود که به جای چشم پوشیدن بر این مشکل همگانی، کوشید که با دستی خالی اما ذهنی خلاق، راهی برای حل این مشکل بیابد. شاید جالب‌ترین نکته در فعالیت توتو این باشد که او پیش از هر چیز به نوعی کنکاش فرهنگی در جامعه خود پرداخت. او می‌خواست که استفاده از دوچرخه را به عنوان وسیله نقلیه همگانی در بین مردم ترویج کند. اما براساس مشاهداتش، واقف بود که در جاکارتا بسیاری از مردم از اتوموبیل و یا موتور سیکلت برای حمل و نقل استفاده می‌کنند و معدودی که دوچرخه را به کار می‌گیرند، اقشار ضعیفی هستند که قدرت خرید وسیله دیگری ندارند. از سویی قشر متوسط، تنها از دوچرخه به عنوان وسیله تفریح بهره می‌گیرند. براساس این مشاهدات، سوجیتو تصمیم گرفت که باور عمومی براساس این که استفاده از دوچرخه تنها مخصوص اقشار ضعیف است را تغییر دهد.

او انجمنی به نام «دوچرخه‌سواری به محل کار» (Bike2Work) را راه‌اندازی کرد. در سال ۲۰۰۴ این انجمن اولین کمپین خود را راه انداخت. در این کمپین ۱۵۰ نفر، از خانه به محل کار خود رکاب زدند. این در حالی بود که تا آن زمان فقط دستفروش‌ها یا اقشار ضعیف از دوچرخه استفاده می‌کردند.

در سال ۲۰۰۵ انجمن شروع به عضوگیری رسمی از تمامی اقشار جامعه کرد تا به این باور پایان دهد که دوچرخه فقط برای کسانی است که قدرت خرید ماشین را ندارند. در سال بعد، توتو به سراغ اقشار متوسط جامعه رفت. او سعی کرد با صحبت از مزایای دوچرخه‌سواری برای سلامتی، هزینه کمتر رفت و آمد و ایجاد جو بهتر بین کارکنان، شرکت‌ها را به استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله رفت و آمد متقاعد کند. او توانست یک کمپانی بزرگ آی تی را قانع کند که دویست نفر از کارکنانش را ملزم نماید که حداقل ماهی یک بار با دوچرخه سر کار بیایند. این تغییر حتی در کارایی کارکنان اثر گذاشت و باعث شد بیست شرکت به این طرح بپیوندند!
او به فرهنگ‌سازی برای گسترش کمپین خود ادامه داد و پیام‌های کوتاهی را برای کمپینش تعریف کرد. او برای کمپین خود لوگو درست کرد تا اعضای کمپین، همدیگر را در حین دوچرخه‌سواری در شهر بشناسند.
به مرور دامنه طرح او به خاطر منفعت برای سلامتی و محیط زیست، به مدارس هم کشیده شد و طولی نکشید که به ۳۱ شهر اندونزی گسترش یافت!
در سال ۲۰۰۸ او کمپینی را مدیریت می‌کرد که ۱۵۰۰ عضو از دوچرخه‌سواران داشت. سوجیتو با تلاش خود موفق شد که دولت را متقاعد سازد که برخی جاده‌ها را برای یک روز در هفته به عنوان «جاده‌های بدون ماشین» اعلام کند‌؛ به این معنی که افراد در آن روز مشخص تنها قادر به تردد با دوچرخه و یا پیاده‌روی در آن مسیرها باشند. او همچنین موفق شد دولت را متقاعد کند که مسیری را برای تردد دوچرخه‌سواران، بین سه پارک اصلی جاکارتا فراهم کند.
سوجیتو تلاش می‌کند که با سایر جمعیت‌هایی که هدف‌های مشترک دارند همکاری کند. تلاش‌ وی در این مقطع زمانی بر آن است که دولت را متقاعد سازد که دوچرخه‌هایی را برای استفاده عمومی در اختیار همگان قرار دهد.

کمپین ترویجی دوچرخه برای کار نه تنها در اندونزی ، بلکه سراسر اروپا را در برگرفت و بیشتری از سیاستمداران همچون آقایان ” مارک روته ” نخست وزیر هلند و آقای بوریس جانسون وزیر امورخارجه بریتانیا که آنموقع شهردار و قت لندن بود ، بیشتراز هر نوع خدماتی به فرهنگ دوچرخه سواری در کشورش خدمات ارائه داد و با همکاری شرکت حمل و نقل ترانسپورت لندن بیشتر مکانها و راههای شهر لندن را با لاین دوچرخه سواری و ایستگاههای الکترونیکی ویژه ی دوچرخه به هم متصل داد. ” بدین ترتیب وزیر محیط زیست آلمان نیز به این کمپین بزرگ پیوست و خدماتی را از طریق مجلس و دستگاههای اجرایی کشورش برای ترویج و خدمات فرهنگ دوچرخه برای کارارائه داد و همچنین شخصیت بزرگ هنری فیلم وسینما آقای “لئوناردو دیکاپریو” نیز که خود یکی از فعالان زیست محیطی در آمریکا است به کمپیمن دوچرخه برای کار پیوست تا رفته رفته دیگر قشرهای مختلف جامعه با الگوی پذیری بزرگان و سیاستمداران ، اولویت دوچرخه برای کار را در سرخط زندگی خود قرار دادند.

پیام “روز دوچرخه برای کار” اعلام می دارد که دوچرخه ، ماشینی سبز برای پایداری نقلیه ی امروزی بجای خودروهای تک سرنشین است و هر افرادی در هر جامعه ای موظف است که برای تامین سلامت خود و حفظ محیط زیست از فرهنگ دوچرخه سواری تا محل کار خود بهره ور شود.
دوچرخه برای کار به منظور “تفریح و ورزش و نشاط” نیست! بلکه راهیست برای حفاظت از محیط زیست و سلامت جامعه ، با همرکابی سبزمان می توانیم سلامت و زندگی را در برابر پدیده های مضر زیست محیطی و سلامتی از طریق و بدین شیوه حفظ کنیم .

امروزه در شهر آمستردام هلند و دیگر کشورهای اروپای مرکزی ، استفاده از دوچرخه به عنوان فرهنگ رفت و آمد در آن کشورها تلقی می شود که مردم از دوچرخه بعنوان یک وسیله ی کاری برای جابجایی از منزل تا محل کار خود استفاده می کنند .
دولت هلند بنابه شرایط موجود کشورش که مردم “فرهنک استفاده از دوچرخه برای کار” را بعنوان یک انقلاب در فرهنگ ترافیک ایجاد نموده اند ، تلاش نموده که علاوه بر لاینهای موجود دوچرخه سواری در خیابانهای اصلی شهری ، لاین ویژه ی دوچرخه سواری را در مسیرهای کم تردد و برون شهری و پارکهای تفریحی نیز احداث نماید.
گفتنی است که کشورهای اروپایی ” هلند ، دانمارک ، فنلاند ، فرانسه ، بلژیک ، آلمان نروژ ، سوئیس ، سوئد و اسپانیا ” عهدنامه همکاری کنفرانس تغییرات اقلیمی آب و هوا در سپتامبر ۲۰۱۵ پاریس را پسندیدند و از آن تاریخ به بعد در زمینه های مختلف زیست محیطی بویژه کاهش آلاینده ها که بیشتر آن از اتومبیلهای تک سرنشین و تراکم بیش از حد ترافیک انتشار می شود ، کاهش یافت و بودجه برای آماده سازی زمینه های زیر ساخت برای حمل و نقل عمومی روبه افزایش رفت که یکی از سرمایه گذاریهای کلان برای توسعه حمل و نقل ، احداث ایستگاه و لاین های ویژه ی دوچرخه سواری در تمامی نقاط کشور است.

دوچرخه برای کار در ایران :
در تاریخ ۱ اردیبهشت ۱۳۹۵ توسط انجمن دوچرخه سواری آشتی(ادآ) برای نخستین بار درتاریخ فرهنگ دوچرخه سواری کشور از پروژه ترویجی دوچرخه برای کار در شبکه های اجتماعی وابسته به ادآ با زبانهای “فارسی و کوردی” بصورت مطالب و پوستر حمایت شد ، که اولویت زندگی بر مبنای تحرک سبز و سالم است و برای جستجو در این زمینه که بتوان از “محیط زیست و سلامت ” حمایت نمود ، تبعیت از فرهنگ سبز همرکابی  یا دوچرخه برای کار است .
پروژه ترویجی دوچرخه برای کار از شما قشرهای مختلف جامعه می خواهد که با هر شغل و پست و مقام و سن و جنسیتی که هست ، شما می توانید همرکاب کار و خدمتتان شوید . نباید لباستان ورزشی یا مخصوص دوچرخه سواری باشد ، بایستی با همان لباس و پوشش مدنی و فرهنگی خود از دوچرخه برای کار بهره مند شوید .
با همرکابی سبز و پایدار می توان از پدیده های مضری که برای محیط زیست و سلامت رخ می دهد ، جلوگیری کرد.
دبیرخانه ترویج و توسعه انجمن دوچرخه سواری آشتی هر روز برنامه های ترویجی دوچرخه برای کار را در شبکه های اجتماعی خود پوشش داده و می دهد تا ورزش دوچرخه سواری به فرهنگ دوچرخه سواری تبدیل شود و در دسترس همه ی مردم باشد.
همه ی ما شاهدیم که فرهنگ دوچرخه سواری قبل از تمامی ماشینهای نقلیه برای جابجایی انسانها اختراع شد . مهم اینجاست که دوچرخه قبل از آن که به ورزش و قهرمانی در صحنه ظاهر شود ، وسیله ای کاری بوده که در خدمت ” سلطه و قدرت ها و اعیانهای سردمدار” دهه ۱۸۱۰ الی ۱۹۰۰ میلادی و از آن تاریخ به بعد محبوبیت این وسیله نیز در دسترس مردم عادی و بازاری نیز قرار گرفت.
زیرساخت و استانداردهای ویژه برای استفاده از دوچرخه همانند ” لاین ، ایستگاههای دوچرخه و مدیریتهای مختص به آن ” نشانگر رعایت قانون ترافیکی و یکی از اصولهای حقوق شهروندی در برابر هر فرد در جامعه است .
اگر در هر جامعه ای ” خیابان ، پیاده رو ، پارک ، میدان ، بلوار و..” وجود داشته باشد ، بایستی لاین دوچرخه سواری نیز یکی از اولویتهای اصلی آن واقع گردد . ساختن شهر در دست مهندسان و ناظران شهرسازیست ، اگر آن مهندسین و ناظرین شهرسازی بر مسئله ی احداث لاین دوچرخه سواری توجه خاصی نداشته باشنُد و اگر در این راستا دوچرخه سواری به اتومبیلی برخورد کند و یا به زمین بخورد ، مسئول اصلی این حادثه ، همان ناظران و مهندسانی هستند که در ساختار خیابانها و شهرها به استانداردهای جهانی موجود و قانونی در شهرسازی عدم بر عمل و توجه داشته اند.

پیام جامعه مشارکتی خانواده همرکابان سبز و انجمن دوچرخه سواری آشتی (ادآ) به مناسبت روز جهانی دوچرخه برای کار

ضمن تبریک گویی به تمامی همرکابان سبز این مجموعه به مناسبت فرار رسیدن ۱۷ می ۲۰۱۹ برابر با ۲۷ اردیبهشت ۹۸ “روز جهانی دوچرخه برای کار” و حرکتهای پایدار و سبز همرکابان که آن را به واقعیت و سرمشق زندگی خود برای سلامت وجودشان و حفظ محیط زیست در پیش گرفته اند. امید است با پیام امسال انجمن دوچرخه سواری آشتی (ادآ) “در مسیر سبز همرکابی” همه همرکاب بوده و جامعه ای سبز و سالم را با افکاری سبز و اراده ای برزگ بنیاد نهیم .

در مسیر سبز همرکابی ، همه همرکابیم تا سلامت فردی و جامعه پایدار بماند و حفظ محیط زیست به عملی راسخ تبدیل شود ، ما خواهان آنیم که همه در سلامتی کامل به زندگی خود ادامه دهند، اگر حفظ محیط زیست و سلامت زندگی را بزرگ می شمارید، پس همه به صفوف سبز همرکابی بپیوندیم و آرایش کوچه و خیابانها را سبزتر از بهار جلوه دهیم .

پوسترهای ترویجی “دوچرخه برای کار” توسط دبیرخانه ترویج و توسعه ادآ 

• جهت دانلود پوسترها روی پوسترها کلیک کنید. 

• جامعه مشارکتی خانواده همرکابان سبز 
• دبیرخانه ترویج و توسعه انجمن دوچرخه سواری آشتی (ادآ)