زنانی که از دوچرخه برای کار استفاده می کنند .

بهره وری زنان از فرهنگ دوچرخه بمنظور سپری نمودن امورات کاری ” از منزل تا محل کار و بازار ” 

امروزه بهره وری  از فرهنگ دوچرخه سواری  بمنظور کار یکی از راهکارهای موثر بمنظور ” کاهش آلودگی هوا ، آلاینده های صوتی  ، ترافیک و تامین سلامت جامعه ” در جهان بشمار رفته است و با گسترش این فرهنگ زندگی و سلامت برای همیشه پایدار خواهد ماند . این فرهنگ روز به روز  در سایر کشورهای جهان در حال توسعه است و بر همین اساس ” کودکان ، زنان و مردان ” از این وسیله برای ” کار و تفریح ” از آن بهره ور خواهند شد .  فرهنگ استفاده از دوچرخه سواری  برای نخستین بار در سده های ۱۸۵۰ تا ۱۹۵۰ میلادی در کشورهای اروپایی توسط کارمندان ” پست و تلگراف ” مورد استفاده قرار گرفت و بعد از آن بعنوان فوریتهای پزشکی نیز استفاده می شد که شکل و شمایل آن دوچرخه ها نیز بسیار متفاوت تر از یک دوچرخه ی ساده بود . در جلوی آن دوچرخه ها یک باربند بزرگ چوبی همانند یک اتاق بزرگتر از یک تابوت جنازه به آن وصل بود که مجروحین را از محور شهری و محل حوادث تا بیمارستان با آن حمل می کردند این نوع دوچرخه های پزشکی تنها برای یک نفر مجروع مورد استفاده قرار می گرفت . از طرفی دیگر در آن زمان زنان اروپایی در کارگاههای ” صنعتی ، خیاطی ، تولیدی و غذایی” مشغول بکار می شدند و سرویسی برای رفت و آمد خود از منزل تا محل کار نداشتند جز یک دوچرخه ی ساده ی شهری که در عقب آن شامل یک ترکبند و جلو آن یک سبد چوبی برای خرید روزانه ی و انجام امورات کاری خود  از آن بهره مند می شدند . دوچرخه سواری زنان در اروپا فرهنگ بسیار گسترده ای را در میان دیگر زنان پوشش داد  و روز به روز این وسیله جایگاهی ویژه ای را در عرصه ی حمل و نقل عمومی برای بهتر رسیدن به محل کار ایجاد می کرد. در آن زمان بعلت قیمت بالای خودروها و نگهداری آن ، بیشتر مردم ناتوان به خرید آن بودند . تنها ثروتمندان ، شاهزادگان و سیاستمداران دارای خودروهای منحصر به فرد بودند . زنان بیشترین افرادهای آن جامعه بودند که از دوچرخه بعنوان کار بهره می بردند و مردان بیشتر از موتور سیکلت و برخی دیگر از آنان نیز از دوچرخه برای انجام امورات روزانه بهره ور می شدند . از سال ۱۹۵۰ به بعد با اشباع شدن اتومبیلها در اروپا ، فرهنگ استفاده از دوچرخه تا حدودی کم رنگ شد . و بیشتر مردم از اتوبوس های شهری ، مترو ، قطار ،  تاکسی و اتومبیل های منحصر به فرد  برای انجام امورات خود استفاده می کردند . کارخانه های خودرو سازی در دهه های ۱۹۶۰ به بعد توانستند بیشترین اتومبیل ها را در جهان تولید کند و در اولین مرحله از تولید آنها سراسر اروپا را فرا گرفت . اما از طرف خاندانهای بزرگ اروپا با دست به دست دادن این فرهنگ بزرگ برای پایداری زندگی سالم و سنبل زیبایی شهر توصیه شده بود که فرهنگ دوچرخه سواری بعنوان جزئی از زندگی در برنامه ی رفت و آمد روزانه قرار گیرد. جای خوشحالیست که مردم اروپا بیشتر از دیروز به فرهنگ دوچرخه سواری علاقمند و وابسته شده اند که عوامل موثر توانست شرکت های خودرو سازی را برای فروش اتومبیلها در اروپا تهدید کند . با اعلام آماری از طرف فروش سالانه ی شرکت های خودروسازی در اروپا آشکارا شد که بیشتر خریداران اتومبیلهای تولید شده ” کشورهای خاورمیانه و آمریکایی” هستند . در سال ۱۹۹۰ آلودگی هوا آسمان شهر  آمستردام پایتخت کشور هلند را سیاه پوش کرد و شهردار آن شهر عبور اتومبیلها را برای یک هفته متوقف کرد و از تمامی اقشارها درخواست نمود که با دوچرخه به سر کار خود بروند . بعد از یک هفته کاملا آسمان شهر آمستردام آبی و پاک شد و مردم بیشتر از قبل به فرهنگ دوچرخه سواری روی آوردند. از آن سال تابحال هلند یکی از پرطرفدارترین کشورهایی محسوب می شود که بیشتر اقشار مردمی آن جامعه از دوچرخه برای انجام امورات کاری استفاده می کنند و به پایتخت فرهنگ دوچرخه سواری در جهان معروف است . بعد از آمستردام نیز می توان به کپنهاگ پایتخت کشور دانمارک اشاره کرد که بیشتر مردمان بومی و پناهندگان آن شهر از دوچرخه برای کار استفاده خواهند کرد.

فرهنگ دوچرخه سواری در كشورهای جنوب قاره ی آفریقا توسط زنان کار و خدمت برای سپری نمودن امورات زندگی 

در قاره ی آفریقا و کشورهای جنوبی آن قاره بعلت شدت گرما و شرجی بودن آب و هوا  بیشتر مردم دوچرخه را برای سپری نمودن رفت و آمد در حومه ی کار و زندگی خود مورد استفاده قرار می دهند.  زنان ، کودکان و مردان آن کشورها در بازار کار برای کسب امرار معاش زندگی مشغول به کارهای محلی ، صنایع دستی ، خوراکی های گیاهی و فروش ماهی هستند . مردمان کشورهای ” بوتسوانا ، لسوتو ، نامیبیا ، سوازیلند ، و آفریقای جنوبی ” نسبت به دیگر کشورهای قاره ی آفریقا و آسیا از لحاظ اقتصادی  فقیرتر محسوب می شوند و همین فقر و نداشتن امکانات مناسب رفاهی و کاری موجب شده که بیشتر مناطق قبیله ای و حاشیه نشینان از دوچرخه برای رفت و آمد روزانه ی خود استفاده کنند . این بدان معناست که دوچرخه را تحت حمل و نقل برای جابجا نمودن خود و بچه هایشان به مدرسه  و اشیاهای کشاورزی و خرید روزانه قرار می دهند . در آن دسته از کشورها ، زنان بیشترین افرادهایی هستند که دوچرخه را برای  کار ترجیح می دهند . برای مردمان آن مناطق “دوچرخه ”  اولین و تنها وسیله ی نقلیه بعنوان یک ماشین کاری محسوب می شود  و سالهاست که این وسیله ی نقلیه در میان آن قبایلهای سیاه پوست  تحت عنوان کار و حمل نقل مورد استفاده قرار گرفته است .

فرهنگ دوچرخه سواری در کشورهای اسلامی و پوشش حجابی زنان جهت بهره وری از دوچرخه بمنظور نقلیه در حومه ی شهر 

در کشورهای اسلامی خاورمیانه و آسیا از دوچرخه بعنوان تفریح و گاهی برای کار استفاده می شود .  فرهنگ دوچرخه سواری در خاورمیانه بیشتر در حالت تفریحی و ورزشی قرار گرفته است ، تا به منظور سپری نمودن امورات کاری با آن ! در آن دسته از کشورهای اسلامی مردان و نوجوانان بیشترین افرادهایی هستند که از دوچرخه استفاده می کنند! این آمار می تواند تا حدودی جامع نباشد اما می توان گفت که بهره وری از دوچرخه توسط نوجوانان و مردان در شرایطی دور از استفاده ی کاری ترجیح شده  ، فقط در حالت تفریحی و کسب قهرمانی جای گرفته است .  از طرفی دیگر نیز در کشورهای اسلامی استفاده از دوچرخه برای زنان جایز نیست و منع شرع اسلام است . بایستی زنان دوچرخه سواری خود را در جایگاهی بخصوص همانند ” سالن های سرپوشیده و پارکهای مخصوص به خود دوچرخه سواری کنند نه در ملع عام و نباید هیچ جایی از اعضای بدن او در معرض دید افراد نامحرم قرار گیرد. با وجود گذشت زمان و داشتن امکانات رفاهی و خدمات نقلیه ، موضوع فرهنگ استفاده از ماشینهای گاز سوز  فراتر از دیگر امکانات نقلیه همچون ” دوچرخه ، تاکسی و مترو” می باشد . و همین امر منجر به آلودگی هوا ، به خطر انداختن سلامت جسمانی و روان با عدم تحرک و جنب جوش روزمره روبرو گردیده است . بیشترین قربانیان این بیماریها زنان خانه دار و کم فعالیت محسوب شده است . چرا که موضوع فرهنگ استفاده از دوچرخه سواری برای همگان است و بیشتر از ۵۰ درصد جمعیت را زنان تشکیل داده اند . اگر با دقت بیشتر به این مسئله بپردازیم  متوجه خواهیم شد که اگر زنی بخواهد از دوچرخه بهره ور شود بایستی با هنجار و قوانین مختص به جامعه ی خود رفتار کند که در برخی دیگر از کشورهای اسلامی از قاره آسیا طبق قانون مصوب اساسی آن کشور بلامانع است که زنان از دوچرخه استفاده کنند. اما در حالتی که شئونات اسلامی و حجاب در حین دوچرخه سواری رعایت گردد. در کشورهای “مالزی ، اندونزی ، تایلند و هند نیز بدلیل نوع حکومت حاکم بر جامعه ، مهم نیست که با چه نوع پوششی ،‌ زنان دوچرخه سواری کنند که اکثریت زنان آن جوامع بدلیل قبول داشتن شرع اسلام و با پوششی از لباسها حجابی و پوشیده ، از دوچرخه برای امورات کاری خود استفاده می کنند. در برخی از کشورهای آسیای غربی ” موضوع فرهنگ دوچرخه سواری برای زنان ” تا حدودی بنابه اعتقادات دینی و قومیتی طوایفها در فرهنگ های مختلف عشایری جایز نیست . اما از طرف سیاستهای حاکم بر جامعه بلامانع می باشد . گسترش  فرهنگ دوچرخه سواری با شرایط کنونی بسیار محدود گردیده است و استفاده از این فرهنگ نتایج مثبتی به همراه نداشته که موضوع مربوطه فقط در قالب تفریحات و احساسات مردمی ، نه برای انجام امورات کاری ، بلکه در حالت تفرجی و تفننی گسترش یافته است . وضعیت اقتصادی کشورهای اسلامی در خاورمیانه بسیار پر رونق و ثروتمندتر از قاره های دیگر جهان است و از لحاظ خدمات رفاهی و مالی ” خواهند توانست سایر کشورهای جهان را از لحاظ مادی پوشش دهند . بر همین اساس ” موضوع گسترش فرهنگ دوچرخه سواری فقط می تواند حالت تفریحی و ورزشی را به خود داشته باشد تا جنبه ی کاری و اجتماعی !

در کشورهای اسلامی اللخصوص خاورمیانه همانند ” امارات متحده ی عربی ، قطر ، لبنان ،  کویت ، عراق و… ” می توان گفت که اکثریت خانواده ها بیشتر از دو دستگاه اتومبیل را از آخرین مدل های روز دنیا را  دارا می باشند و از لحاظ مادی بیشتر از حد ممکن تامین هستند . در این نوع جامعه ها و ملت ها فرهنگ استفاده از نقلیه ی عمومی کاربرد خاصی ندارد ! حال چه برسد به گسترش فرهنگ دوچرخه سواری !

قانون دوچرخه سواری در عربستان صعودی برای زنان !

 به گزارش نامه به نقل از افق ،با اصلاح یکی از قوانین عربستان سعودی از این پس زنان در این کشور حق دوچرخه سواری دارند مشروط بر آن‌که پوشش کامل اسلامی را رعایت کنند و یکی از مردان خانواده آن‌ها را همراهی کند.
آزادی دوچرخه سواری برای زنان در عربستان سعودی یک شرط دیگر هم دارد: آن‌ها قرار نیست در خیابان‌های ریاض بر زین دوچرخه بنشینند. دوچرخه سواری زنان تنها در اماکن تفریحی مجاز خواهد بود. این تصمیم از سوی پلیس اسلامی عربستان گرفته شده است.
روزنامه «الیوم» این اصلاح را قابل توجه دانسته است.
ناگفته نماند که رانندگی زن در عربستان هم‌چنان تابو به شمار می‌رود و عملی غیرقانونی است.
منال شریف، اولین زنی که به خود جرات داد پشت فرمان بنشیند، مجازات شد. او در ماه مه سال ۲۰۱۱ در چارچوب کمپینی برای مبارزه با این ممنوعیت رانندگی کرد و چند روز بعد هم به زندان افتاد. او ده روز در زندان بود. این کمپین با دستگیری منال شریف خاموش نشد و هم‌چنان ادامه پیدا کرد.

منبع خبری:خبرگزاری نامه نیوز

در برخی دیگر از کشورهای آسیایی خانواده هایی هستند که در زیر خط فقر زندگی خود را بسر می برند چیزی که نمی توان برای داشتن امکانات امروزی همانند ”  مسکن ، کار مناسب و حتی تهیه ی خوراک از آن پرهیز کرد ” برخی از زنان کم در آمد و بی سرپرست در آن جوامع برای کسب امرار معاش زندگی در بازار  مشغول به کار هستند و  آندسته ی  دیگر نیز در دانشگاه ها مشغول به تحصیل می باشند و برای رفت و آمد خود از داشتن اتومبیل منحصر به فرد محروم هستند حتی می توان گفت که  بعضی مواقع از لحاظ مادی ناتوان به تهیه ی کرایه تاکسی و اتوبوس خود از مسیر منزل تا دانشگاه و محل کار خود  هستند ! در این حالت ناچارا به دوچرخه پناه می برند . و از این رو دوچرخه سواری تنها حالت کاری را برای آنها فراهم می سازد نه تفریح و خوش گذارانی با آن !

“فرهنگ استفاده از دوچرخه سواری می تواند “ سلامت جامعه و محیط زیست انسانی ” را برای همیشه پایدار و تامین سازد . “

تصاویری از زنان دوچرخه سوار مسلمان با پوشش حجابی در سراسر جهان 

دبیرخانه توسعه و ترویج انجمن دوچرخه سواری آشتی