آموزش وردپرس
خانه / اخبار انجمن / از فرهنگ دوچرخه سواری تا سپری نمودن امورات کاری در حومه شهر

از فرهنگ دوچرخه سواری تا سپری نمودن امورات کاری در حومه شهر

همرکابانی  که  روزانه برای سپری نمودن امورات کاری خود به حمل و نقل سبز شهری روی آورده اند .  « همرکاب از منزل تا محل کار » 

5
دوچرخه برای کار (آرشیویی)

این روزها بیشتر مردم برای سپری نمودن امورات کاری خود از لحاظ (حمل و نقل) کمتر به دوچرخه و پیاده روی آورده اند که همین امر موجب ” کم تحرکی جسمی ، آلودگی هوا ، آلودگی صوتی ، افزایش ترافیک و بروز بیماریهای (جسمی و روانی) گردیده است  که امر واقع به همین صورت  پیش رود در آینده ای نزدیک سطح کیفی ” محیط زیست و سلامت همگانی ” به مخاطره خواهد افتاد .  خوب است که برای تامین سلامت و هوای پاک گزینه های برتر و عمومی حمل و نقل را در حومه ی شهر انتخاب کنیم نه از خودروهای شخصی و تک سرنشین که موجب ” آلودگی هوا ، ایجاد تراکم بیش از حد ترافیک ، کم تحرکی و سپس موجب کم تحملی خواهد شد. در اینجا به موضوع چند “همرکاب فعال و نمونه شهری” که از دوچرخه بعنوان سپری نمودن امورات کاری و تفریحی در حومه ی شهر مریوان بهره مند خواهند شد ، خواهیم پرداخت.  ( موضوع مربوطه به روز جهانی بدون خودرو )‌۳۱ شهریور ۱۳۹۵ مرتبط خواهد شد.

  • همرکابی دانش آموزی که روزانه علاوه بر مسیر منزل تا مدرسه نیز مسیر منزل تا محل کار و بازار را هم رکاب خواهد زد. 
1
دبیرخانه توسعه و ترویج

همرکاب شهری ” حمید تاو ” جوان ۲۰ ساله ی مریوانی که به گفته ی او روزانه بصورت کلی ۱۰ الی ۱۵ کیلومتر را در مدت زمان ۱۲ ساعت رکاب خواهم زد . حمید در یکی از روستاهای بخش مرکزی شهرستان مریوان به نام روستای ” حسن آوله ” که در ۵ کیلومتری جاده مریوان – سقز قرار گرفته ،  با خانواده ی پدر و مادرش زندگی خواهد کرد .  تابحال ۲ سالی است که  از این وسیله ی نقلیه  بهره ور شده  و از آن خسته نشده . حمید می گوید که من وسیله ای دیگر برای جابجایی امورات کاری خود در حومه ی شهر ندارم فقط همین دوچرخه است که من را از “منزل تا مدرسه و محل کار و بازار ” با همت رکاب های خستگی ناپذیرم حمل میکند . من از آن روزی که با دوچرخه رفت و آمد میکنم با هیچ یک از بیماریهایی همانند ” دیابت ، فشارخون ،‌ استرس و اضطراب ” روبرو نشده ام . پس خواهم گفت دوچرخه سواری میتواند مانع خوبی باشد برای جلوگیری از بیماریهای روحی و روانی و از جمله کاهش فشارخون و چاقی که سرآغاز خوبی برای دیگر بیماریهاست . حمید در آخر گفته هایش به مناسبت “روز جهانی بدون خودرو ” مصادف با ۳۱ شهریور ۱۳۹۵ تصریح کرد که دوچرخه سواری میتواند در ” کاهش ترافیک ، آلودگی هوا و صوت ” نقش بسزایی داشته باشد . من به هم و سن سالهای خودم سفارش میکنم که روی آوردن به “فرهنگ دوچرخه سواری برای کار” میتواند از مصرف دخانیات ، کم تحرکی و تصادفات ناخواسته ی جاده ای به وسیله ی ماشینهای آلاینده سوختی و صوتی  از لحاظ “‌موتورسیکلت و اتومبیل” که با سرعت خیالی و کنترل دشوار آن مواجه خواهند شد ، جلوگیری کنند. “

آغاز دوچرخه سواری یک معلم بعد از ۱۵ سال و جبران آن با خرید دوچرخه ای گرانبها و بی نظیر

2
دبیرخانه توسعه و ترویج

همرکاب شهری ” سامان کیانی ” معلمی دلسوز که با علاقه ای سر شار از امید و سلامت به فرهنگ دوچرخه سواری پیوسته شده . به گفته ی این معلم همرکاب ، سالهاست که پا بر رکاب دوچرخه نه نهاده چیزی نزدیک به ۱۵ سال . من یک اتومبیل سواری از نوع (پراید) را دارم بعضی مواقع برای جستجوی پارکینگ با مشکل مواجه میشدم یعنی با زبانی ساده تر بعلت افزایش جمعیت و محدودیت فضاهای پارک اتومبیل ، ” کوچه و کنار خیابانها “‌  قادر به گنجایش یک اتومبیل دیگر را هم ندارد و با وضعیت ترافیک بیش از حد در خیابانهای مریوان  ناچار به تهیه یک دوچرخه در شهریور ماه همین سال شدم . با خرید دوچرخه ای که بعد از تحقیقات و ارزیابی جهت خرید آن از سایتهای مرتبط اینترنتی ، راهی شهر تهران شدم و به نمایندگی های معتبر فروش دوچرخه  رفتم تا در نهایت دوچرخه ای استاندارد متناسب با ” قد و وزن و استفاده در  کوهستان و در حومه ی شهری را خریدم  . قیمت دوچرخه ها بسیار گران قیمت بود ولی با خود گفتم که من یک بار دوچرخه خواهم خرید ، دوچرخه  یکبار مصرف نیست بایستی چیزی مناسب ، استاندارد و شرکتی خرید . تا بعدا برای استفاده از آن پیشمانی به همراه نداشته باشم .  خوشبختانه دوچرخه متناسب با قد و وزن من بود و مهمتر از همه جهت استفاده از آن بسیار رضایت مندم . از آن روزی که دوچرخه را خریدم با ترافیک و جای پارک مواجه نشدم و از آن بعنوان امورات کاری در حومه ی شهر و تفریح استفاده خواهم نمود . همه روزه از منزل تا محل کار خود  را که معلم یکی از کاردانش های شهر مریوان میباشم ، رکاب خواهم زد . و بعدظهر ها را از منزل تا دریاچه زریوار که بصورت رفت و برگشت به مسافت ۵ کیلومتر میباشد ، رکاب خواهم زد . با بهره ور شدنم از دوچرخه برای کار خودم را بدین گونه توصیف خواهم کرد ؛ ۱- با استفاده از اتومبیل شخصی خودم روزانه در ترافیک بیش از ۱۰ دقیقه  ماندگار میشدم و برای یافتن پارکینگ در نزدیکی محل کارم با مشكل مواجه میشدم  ۲- با بهره گیریم از دوچرخه در حومه ی شهر ” احساس تحرک و شادابی ، عدم آلاینده های سوختی و صوتی ، رکاب زدن در فضایی آرام و لذت بخش همچون طبیعت را احساس میکنم  ۳- روز به روز علاقه و دیدگاهم  نسبت به دوچرخه سواری بیشتر و مثبت خواهد شد .

بازنشسته ی ۶۰ ساله بعد از یک سال فراگیری دوچرخه سواری و سرآغاز یک سفر طولانی 

 3

همرکاب پیشکسوت و معلم دلسوز و بازنشسته ی ادبیات فارسی ” سید اعلم حبیبی شیراز ” متولد شهرستان هشتپر از استان رشت که سالهاست در شهرستان مریوان ساکن شده است . آقای حبیبی از سرآغاز کار خود و آشنایی او با فرهنگ دوچرخه سواری تعریف میکند . من از شهریور ماه سال ۱۳۹۴ با انجمن دوچرخه سواری آّشتی آشنا شدم و برای فراگیری دوچرخه نزد آنها رفتم تا بعد از ۴۵ روز مستمر ، دوچرخه سواری را بصورت نیمه حرفه ای و آماتور یاد گرفتم . قبل از آن که به انجمن برای فراگیری دوچرخه سواری مراجعه نمودم ، دوچرخه نداشتم بعد از ۲ ماه ناچار به تهیه یک دوچرخه ی کوهستان ، متناسب با قد و وزن خودم شدم . من بعنوان یک بازنشسته ، دوچرخه سواری را با دیدگاهی سرشار از سلامت و بعنوان وسیله ای که میتوان تمام شهرهای ایران و جهان را با آن رکاب زد.  بعد از یک سال تمرین در ” جاده ی مریوان – مرز بین المللی باشماق”  تصمیم به  آغاز یک سفر دراز مدت و طولانی (بصورت انفرادی) گرفتم و در مورخ  ۱۵ شهریور همین سال (۹۵) مریوان را به مسیر شهر ایروان پایتخت کشور ارمنستان ترک نمودم . مدت زمان این تور ۲۰ روز به مسافت ” رفت و برگشت” ۲۰۰۰ کیلومتر با دوچرخه طول کشید . که وضعیت سفرم با ” تجربه ، تعامل ، همزیستی ، مهربانی و مهماننوازی مردمان ایران و ارمنستان ” مواجه  گردید .  در راستای این سفر جای دارد که از شهرداران محترم  ” آذرشهر و ملکان ” و مردمان خونگرم شهرهای  ” بوکان ، تبریز ، مرند و جلفا ” و روستائیان مهماننواز سیاه رود جلفا و ” بسطام و قمچیان ” مریوان ”  تشکر و قدردانی کنم که با استقبال گرمشان مرا در ادامه ی این سفر یاری نمودند . و  در آخرین روز بازگشتم به شهر مریوان در ۵ کیلومتری مریوان – روستای (حسن آوله )  از  طرف انجمن دوچرخه سواری آشتی مورد استقبال و پیشوازی قرار گرفتم .

انسان هرچه به طبیعت و زیبایی نزدیک باشد ، به خلقت و عبادتهای پروردگار نزدیک است . فلسفه ی سفر ، یک طبیعت بسیار زیباست که انسان را با همزیستی و تنوع آشتی میدهد . در سفر است که انسان به روزی پروردگار دست میبابد . در قدیم که امکانات نقلیه  همچون ” دوچرخه ، موتورسیکلت ، اتومبیل ، قظار و هواپیما ” وجود نداشت . و اگرهم وجود داشت دسترسی برخی از مردمان جهان بدان کوتاه و محروم بوده ، با استفاده از حیواناتی همچون ” اسب ، شتر و الاغ ” برای حمل و نقل شهرها  استفاده میشد . و لذت و تجربیات سفر بیشتر از امکانات نقلیه ی امروزی به نطر میرسید . امروزه با وجود امکانات پیشرفته برای حمل و نقل شهری و جاده ای ، باز میتوان گفت که دوچرخه همان جایگاه معنوی و محبوبیت همیشگی خود را در میان مردم به اعتبار گذاشته است که امروزه در کشورهای پیشرفته ی اروپایی از این وسیله نه تنها به عنوان حمل و نقل شهری استفاده میشود بلکه برای گردشگری در جهان از آن بهره ور خواهند شد و دوچرخه سواران گردشگر (سایکل توریست ) زیادی با دوچرخه به ایران سفر میکنند .  که پیام ” معنویات و همزیستی” با جهان را به وسیله ی یک دوچرخه ابراز مینمایند .

4

درباره ی همرکاب آشتی

همچنین ببینید

هفتمین سالروز تاسیس خانواده همرکابان سبز GHF

خانواده همرکابان سبز GHF بمناسبت هفتمین سالروز تاسیس این مجموعه پیامی را خطاب به علاقمندان …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *